استاد شجریان

استاد شجریان

«در آغوش شعرا»
(سروده ی: داریوش عبدالهی فرد)

حافظ بگشوده است بغل بهر سیاوش
امشب چه شود یار کشد یار در آغوش

یک عمر اگر وام گرفت از سخن یار
واگوید از او باز سخن تا بکند گوش

اشعار و غزل های حبیب ار چه که نغز است
اما چه گواراست ، کند از لب او‌گوش

سعدی به سخن دانی اگر صدر نشین است
مهمان عزیزی به دل افکنده ورا جوش

با مولوی و شمس شدی همدم و همراز
تا از دل و جانت بشوی مست ، و مدهوش

در محفل عشاق حکیمی است چو خیام
کو جام به هر دست بگوید به تو می نوش

گر یار شهرعشق بیاید به سراغت
در کسب حس و حال و دم شهریار کوش

طاهر اگرش در سخن از عشق بلند است
او مفتخر است از نفس ناب سیاوش

صائب که شده شهره به تک نکته سرائی
آیا که رسیده است به مهمانیت این دوش؟

یک لحظه مشیری به کنار تو بیاید؟
تا با غزلی تازه ، کنید حال دگر نوش؟

در خدمت شاملو و سپهری به چه حالید
آیا ببرد شعر نوئی عقل تو از هوش؟

از سایه عجب شعر و نوایی تو گرفتی
هش دار تو را سایه نگردد به فراموش

فردوسی ما نیز کنون بخت بلند است
چون دوست گزیده است ورا در شب خاموش

ای مهدی ثالث ز چه مسرور و خوشی تو
انگار که آن یار قدیمی شده همدوش

هر چند که رفتی به شب تیره ی این ملک
آوای تو بر حال خرابم شده «داروش»

۹۹/۷/۱۸ تبریز