خسرو آواز ايران پركشيد

«از داریوش عبدالهی فرد»

بشنوید از من یکی را سرگذشت
بلبل سرگشته ی ما در گذشت

هد هد شیرین بیان خوش صدا
رفت در آغوش عشق خود خدا

خسرو آواز ایران پر کشید
جام تلخ مرگ را بر سر کشید

عاشق مردم شد و معشوق خلق
همچو درویشان نصیبش بود دلق

چهچش آواز پر احساس بود
نه خس و خاشاک و از الماس بود

او از ایران می سرود و از نوید
هر نوایش شور بود و پر امید

گاه فریاد بلندی می کشید
صوت زیبایش به مردم می رسید

با صدایش همچو خورشید جهان
فتح کرد اوج بلند آسمان

غم چو در خلقش بدید آگاه شد
هر زمان با مردمش همراه شد

مرغ بيدل بود از آزادى سرود
بر چنين آزاده اى صدها درود

غیر حق چشمان او كس را نديد
ظلم ظالم را به رسوایی کشید

با دم قدرت نشد او همصدا
پیرو قدرت نشد الا خدا

موسیقی را اعتباری بود او
اعتبار ماندگاری بود او

ربنایش یادگاری شد وزین
هیچکس بهتر نخواندش پیش از این

صوت زيباى پدر را با پسر
وقت همخوانى شنيدم سر به سر

او همایون را برایم جا گذاشت
اين پسر هم جاى پايش جاگذاشت

رفتنش کرده دلم را بیقرار
در سرم سوداى او شد ماندگار

هجرت او بی خطر بادا و باد
رفت و از او خاطراتش ماند یاد

«داريوش» اكنون نمايد ياد او
تا بپيچد در جهان فرياد او