خشنودی پایدار کی به وجود می آید؟

خشنودی پایدار کی به وجود می آید؟

خشنودی پایدار کی به وجود می آید؟

خداوند مهربان همه ی خوبی ها را برای انسان می خواهد ،چون خود قدر آن ها را می داند و از آن ها لذت می برد.او می خواهد آن هایی که زیبایی لباس را می فهمند ،خوب و زیبا لباس بپوشند و آن هایی که قدر خوراک خوب را می دانند ،شاهانه طعام بخورند. هر انسانی قادر به درک زیبایی تعدادی از نعمت های خداوند است و فقط به دنبال آن ها می رود و به آن ها می رسد.همان طور که علم برای بشرنامحدود ولی دست یافتنی است، ثروت نیز چنین است.

هر انسانی حق دارد در طلب آن چه” ندای درونیش می خواهد” باشد ونباید از درخواست فراوانی نعمت کوتاه آید. تا طلبی نباشد رسیدنی وجود نخواهد داشت.بشر باید نیاز های درونی خود را خوب بشناسد وهرآن چه را می خواهد، واقعاً بخواهد وبه دنبال آن برود.

خشنودی پایدار تنها وقتی به وجود می آید که نیاز شناخته شود و طلب به دنبال نیاز باشد و خواسته شود و بر آورده شود.
این عقیده که خشنودی خداوند در قناعت انسان ها  و فقر و قربانی شدن آن ها است امروزه دیگر رنگ باخته است. خداوند برای همه ی انسان ها همه ی امکانات را به حد وفور فراهم کرده است و فروتنی و شرمساری در درخواست نیاز های شخصی و درونی هر فرد هیچ گاه به تامین رضایت درونی و خشنودی پایدار در انسان منجر نشده است.

باید با خود رو راست بود و از ابراز و درخواست هیچ میل و نیازی  ترس به خود راه نداد،چرا که کم خواستن “به اندازه خواستن” نیست و نرسیدن به خواست واقعی نمی تواند خشنودی واقعی را فراهم کند.

عدم بهره مندی در این دنیا موجب بهره مندی در آخرت و نیز موجب بهره مندی دیگران نخواهد شد.
فکر به دیگران بحث دیگری است. درخواست برای دیگران نیز می تواند جزو امیال ما باشد و ما خوشبختی خود را در گرو خوشبختی یک جمع ببینیم اما باید واقعاًببینیم همین نیز جزو خواسته های درونی ما است یا نه؟