دره اى زيبا ، دل يك كوه

داریوش عبدالهی فرد

جلوه ى خورشيدرا
اصلاً نمى شد ديد

گوييا پشتش به ما شد
لحظه اى خورشيد .

ريز ريز ريزش باران
سينه ى يك كوه
.
كلبه اى چوبى
و يك ايوان
يك مبل حصيرى
در كف ايوان

مه گرفته
جنگل انبوه را در كوه
سرو هاى قد كشيده
آسمان درمه

شيروانى هاى رنگى
رنگ ها دل باز
سبز و قرمز
آبى و نيلى

دره اى زيبا
دل يك كوه

آبشارى اندر آن پيدا
از فراز كوه
ريزان
بر ته دره

دره اى پر آب

دور تر هم عو عو سگ ها
با صداى آبشار آميخت

اين طرف يك ريزش ديگر
صداى ديگرى از آب
از نودان اين ايوان

حال نابى بود

فكر مى كردم
شدم در خواب

يك نسيم آمد
وپشتم را
نوازش كرد

حال خوبم
حسِ خواهش كرد