زمستان

زمستان

زمستان
(سروده ی: داریوش عبدالهی فرد)
۹۸/۱۲/۲۶
🌧
زمستان
عزم رفتن کرده ای گویا
من اکنون حال و حسّم
چون بهاران است
🌨
دی و بهمن گذشت
اسفند …
از تو ،
يك نفس باقى است
🌧
ازاین
تحقیر تلخی که برما ها گذشت
این سان

از این
بحران انسانیّت
و انسان

زمستان
سخت دلگیرم
🌧
کنون که
می روی تو
من دل انگیزم

شبم را
با افق
در یک سحرگاهِ
سپیدِ صبحِ روشن
در می آمیزم
🌧
در این ایّام
من …
در خانه می مانم!
ولی وقتی که
از چنگ تو من رَستم
فلک دیگر حریفم نیست!

تو را بدرود می گویم 🌧
سحر می آید و فردا

تو را با این همه
سرمای احساسات

تو را با این همه
نامردمی ها

پشت سر دارم
🌧
شکوفه بر سر شاخه
چمنزار پر از لاله

گل و بلبل
سمن، سنبل

و یک گرما ی مهر افزا
ز دورا دور می خواند
🌧
در این سینه
اگر آهی است

دیگر …
از تو …
حتّی … یک نشانی هم
نخواهد ماند!
🌧 .

زمستان
(سروده ی: داریوش عبدالهی فرد)
۹۸/۱۲/۲۶

عزم رفتن کرده ای گویا
من اکنون حال و حسّم چون بهاران است
دی و بهمن گذشت اسفند … از تو ، يك نفس باقى است

عزم رفتن کرده ای گویا
من اکنون حال و حسّم چون بهاران است
دی و بهمن گذشت اسفند … از تو ، يك نفس باقى است

عزم رفتن کرده ای گویا
من اکنون حال و حسّم چون بهاران است
دی و بهمن گذشت اسفند … از تو ، يك نفس باقى است