همه ی آرامش و خرسندی ما درونی است

همه ی آرامش و خرسندی ما درونی است
💧
عکس و یادداشتی از داریوش عبدالهی فرد
مدت ها عمر لازم است تا بفهمیم که آن چه تمام ابنای بشر به دنبال آن است از رگ گردن به او نزدیک تر است.
آن چه مایه ی سکون و آرامش ماست در عمق وجودمان است و هر آن چه در بیرون از دریای وجود ما خود نمایی می کند، به جز امواج کف دار و پر تلاطمی در سطح وجود مان نیست. بسیار دویدیم تا درک کنیم همه ی اسباب خوشنودی مان در درونمان است و بیشترین ها درخارج از نهاد ما نیز، جز با رضایت روان و روح ما ، چیزی بر آرامش و خرسندی مان نمی افزایند. در کوچه ها ی زندگی راه های پر پیچ و خم را به دنبال خوشی جستجو می کنیم و در های بی شماری را می زنیم تا خوشبختی را بیابیم. در خانه های ثروت به انبوهی از دارایی دست می یابیم ، اما کماکان به دنبال کاخ های قدرت هستیم.
شکوه و جلال این قصر ها نیز ما را به سکون و رضایت راهبر نمی شوند وباز در کوچه پس کوچه های حیات، سر گردان گمشده ی خویش را می طلبیم. درب خانه ی علم بسیار مجلل است و فریبنده. دق البابی برای کسب فیض می کنیم و بهره های فراوان می بریم.غروری که از این اکتساب مقام افزا عایدمان می شود ارضایمان می کند اما هنوز نمی توانیم شب را آسوده سر بر بالین بگذاریم . همین نیز مسئولیت هایی را برگردنمان می نهد که دائم مُخِل آسایش روانی ما می گردد.
وقتی که در انتهای کوچه ی بن بست حیات به خانه ی وجدان خویش می رسیم خود را صاحبخانه می یابیم. خودی راکه از خدایمان جدا نیست در این کلبه ی کوچکمان زیارت می کنیم و به حرف های دلش گوش می کنیم.
آنچه هستیم مهم است. کف های دریا را بادهای موسمی با نیروهای خارجی به وجود می آورند. گاهی به سمت شمال رفته ایم وگاه به جنوب . جهت ها همیشه به میل خودمان نبوده. اندکی که آرام گرفته و در عمق خویش می کاویم به دریایی آرام وعمیق می رسیم که علیرغم تمام کف های سر گردان و دیوانه ی سطح وجودمان با تأنی و وقار، ساکن و آرام مانده است وسطح تعادل ما را میزان کرده است. او را در یابیم.