گَنج قناعت

گَنج قناعت

گَنج قناعت
(از داریوش عبدالهی فرد):
🌹به عاريه است زِحافظ به شعرِمن سخنى
فراغتی و کتابی و گوشه ى چمنی
نداده شعر مرا ذوق ، هيچ الهامى
نه يار ِزيرك و زيبا ، نه باده ى كهنى
مراست گَنج قناعت ، به كُنج اين دنيا
نيافت يوسف من در حريم خود ثمنى
براى رونق اين كارخانه راهى نيست
نه شعر همچو تويى كار ساز شد نه منى
ز ِ تند باد حوادث چنان پريشانیم
كه لذّتى نبرد شامه مان ز ِ ياسمنى
فسوس آينه ى جام نقش بندى غيب
به ما نكرد نمايان ، رسد چنين زمنى
از این سموم که بر ما گذشت در عجبم
به شعرمان كه گلى هست و رنگ نسترنى
به صبر كوش تو اى دل ز ِدوره ى حافظ
چنين عزيز نگينى است دست اهرمنى
مزاج ِ دهر تبه شد ، نيافت راه ِ شفا
ز ِ فکر ِ هیچ حكيمى و راى ِ برهمنى
هر آن كه كُنج قناعت گُزيد دنيا را
يقين كه در پى او نيست هيچ انجمنى
براى كسب نظر لازم است شهرت و جاه
به چشم اهل نظرنيست شعر هم چو منی

☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️🍀 (ازحضرت حافظ):
دو یار زیرک و از باده کهن دومنی
فراغتی و کتابی و گوشه چمنی
من این مقام به دنیا و آخرت ندهم
اگر چه در پی ام افتند هر دم انجمنی
هر آن که کنج قناعت به گنج دنیا داد
فروخت یوسف مصری به کمترین ثمنی
بیا که رونق این کارخانه کم نشود
به زهدهمچو تویی یابه فسق همچومنی
ز تندباد حوادث نمی‌توان دیدن
در این چمن که گلی بوده است یا سمنی
ببین در آینه جام نقش بندی غیب
که کس به یاد ندارد چنین عجب زمنی
از این سموم که بر طرف بوستان بگذشت
عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی
به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند
چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی
مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ
کجاست فکر حکیمی و رای برهمنی🌷