اى آسمان ببار

اى آسمان ببار

اى آسمان ببار

از داريوش عبدالهى فرد

اى آسمان
اگرت نيست زحمتت
لطفا ببار
بر دل من ابر رحمتت
آرام وبى صدا
در گوشه اى نشسته
و فرياد مى زنم
فرياد در درون دل ،
اما لبم خموش
اى آسمان به گوش
انسان كجاست؟
راز جهان چيست؟
من كيم؟
آيا ز مهر هم خبرى هست در جهان؟
اين واژه اى كه عشق بنامند واقعى است؟
يك دوست هست؟ …
دوست بدارد حريم دوست؟
صد ها سوال ناب و
مرا نيست يك جواب

اى آسمان ،
چگونه شديم اينچنين خراب؟
صد ها كتاب خواندم
و نوميد از جواب
از پا نشسته ،
زار و حزين ، دل شكسته ام!
هر صبحدم كه پنجره را باز مى كنم
با يك نسيم تازه
دلم ساز مى كنم
با آسمان
سخن آغاز مى كنم

اى آسمان،
دل من بى شكيب شد
لطفاًببار مهر،
كه دنيا عجيب شد
تا كى فريب و جنگ؟
آخر چرا تفنگ؟
تو بر چين
بساط ننگ!
بيافشان
تو مهر بيش
بباران
ز ابر خويش
اى آسمان بگو كه
كجا رفت عاطفه
چه شد پس ملاطفه؟
اى آسمان
اگرت نيست زحمتت
لطفا ببار
بر همه جا ابر رحمتت
اما نهال غم
كه به دل كاشت دشمنى
مگذار بر دهد
سيراب، خود مكن
كه بسوزد فنا شود
با مهر خويشتن
تو بسوزان بساط غم
از ابر خود ببار
به هر جا به بيش و كم
تا پاك كند
هر چه بنامند دشمنى .

بر همه جا ابر رحمتت اما نهال غم كه به دل كاشت دشمنى
مگذار بر دهد سيراب، خود مكن كه بسوزد فنا شود با مهر خويشتن
تو بسوزان بساط غم از ابر خود ببار به هر جا به بيش و كم تا پاك كند هر چه بنامند دشمنى .