این یادداشتم را جدّی نگیرید

این یادداشتم را جدّی نگیرید

این یادداشتم را جدّی نگیرید

😅داریوش عبدالهی فرد

دیوانگی را جدّی نگرفتیم
و دردها از همانجا آغاز شد

دیوانگی جدّی ترین مسئله
برای آدم های جدّی است

اگر در زندگیت گاهی دیوانه نشوی
فرزانگان تو را دیوانه خواهند پنداشت

عقل حکم می کند
که گاهی باید ریاضیات
و منطق و محاسبات را کنار گذاشت
و در عوالم خود دیوانه بود
تا این دنیا را خوب درک کرد

گاهی فکر می کنم
بسیاری از خلاق ها در این دنیا دیوانه بوده اند
که زمانی برخلاف جریان رود شنا کرده اند
و از راه هایی رفته اند که دیگران نمی رفته اند
و اگر دیوانه ها و دیوانگی ها نبودند
شاید در دنیا چیز های بکر و نابی خلق نمی شد

با عشق ورزیدن،
وگاهی با رقصی تند
و مستی کردن
و حتی برای عده ای فکر نکردن
-وهر کسی به روش خود-
باید گاهگاه
خود را از روزمرگی
به بیرون پرتاب كرد

آدم های جدی
اگر گاهی به سیم آخر نزنند
زود تمام می شوند

و از این رو است که شاعر می گوید:
«دلا دیوانه شو ، دیوانگی هم عالمی داشت!»
.
اما شاعر چرا فعل ماضی بکار می برد؟
بنظر می رسد شاعر یه جو از عقل کم داشته
و معتقد بوده که
همیشه آدم های جدی
در دیوانگی یک فاز عقب هستند

و وقتی دیوانه می شوند
که کار از کار گذشته است

دیوانگی پشت در است
گاهی آن را جدّی بگیریم

دنیا ثابت کرد
دیوانه ها
عاقل ترین آدم های روی زمین هستند
که دنیا را جدّی نگرفته اند! .
«لذّت دیوانگی را فقط دیوانه می داند و بس»