بهاری در سده ای نو

بهاری در سده ای نو

داریوش عبدالهی فرد
۹۹/۹/۹
قرن ،
قرن سکوت بود
وقرن رفتن و نماندن
سده ای با یک هزاره درد
آمده بود که
ویران بکند و برود
هزار و چهارصد
پشت در است
و ما همچنان با
هزار و چهارصد امید
او را چشم در راهیم
یک زمستان بیش نمانده
تا سده ی نو را
در آغوش بکشیم
پاییز می خواهد برود
و ما
اولین برف فصل سرد سال را
به تماشا نشسته ایم
و امید به بهاری خاص داریم

«بهاری در سده ای نو»

هر سال در ماه های آخر سال
عید را منتظر می مانیم
و بازگشت طولانی تر شدن روز هایمان را
با بدرقه ی پاییز
در یلدا ترین شب سال
در کنار عزیزانمان
سور می گیریم
و امسال در ماه های آخر قرن
یلدا نخواهیم داشت
اما عیدی در یک بهار خاص
درسده ای نو را چشم انتظاریم
عیدی که در آن
کورونا را شکست داده ایم
و شکوفه های امید
شکوه طبیعت زیبا را
جشن خواهند گرفت
و ما در زمستان سرد
به رهایی می اندیشیم
رهایی از مصیبت هایی که
یکباره بر سرمان آوار شده اند
رهایی از سرما و ظلم و ذلّت
رهایی از جهل و خرافه
و خلاصی از هر آن چه به ناحق
باورهای ما را به گند کشید
و بی صبرانه
منتظر آغوش محبت همدیگر هستیم
تا روبوسی عید را آغاز کنیم
و دست هامان گرم همدیگر را بچسبند
و باهم بودن را جشن بگیرند