دلِ نافهم 

دلِ نافهم 

دلِ نافهم
. (از داریوش عبدالهی فرد)

اين دل نافهم را هی من نصيحت كرده ام
روز و شب مى نالد او : آخر چرا ، آخر چرا؟

او شکایت دارد از ایّام ، هر روز و شبی
آخر الامر ار که در خاكيم ، پس بى بر چرا؟

بيقرارى مى كند ، هى ناله زارى مى كند
چون ندارد فهم ، گويد بى دل و ياور چرا؟

خالی از فکر است، زين رو حرف در مغزش نرفت
هى به من مى گويد او اين پند ها ، باور چرا؟

مختصر اندیشه گر مى داشت خود را مى رهاند
پرورش سوداى نافرجام را ، در سر چرا؟

هى نمى جوشيد و آرامى به خود مى داد وی
با شرار عشق ، سوزش، حدٌ خاكستر ، چرا؟
.
. «داریوش» این دل گرفت عقل از تو و دیوانه کرد
خون دل گر می خوری ، کامل بخور ، کمتر چرا؟

ين دل نافهم را هی من نصيحت كرده ام روز و شب مى نالد او : آخر چرا ، آخر چرا؟

او شکایت دارد از ایّام ، هر روز و شبی آخر الامر ار که در خاكيم ، پس بى بر چرا؟

بيقرارى مى كند ، هى ناله زارى مى كند چون ندارد فهم ، گويد بى دل و ياور چرا؟

خالی از فکر است، زين رو حرف در مغزش نرفت هى به من مى گويد او اين پند ها ، باور چرا؟

مختصر اندیشه گر مى داشت خود را مى رهاند پرورش سوداى نافرجام را ، در سر چرا؟

هى نمى جوشيد و آرامى به خود مى داد وی با شرار عشق ، سوزش، حدٌ خاكستر ، چرا؟

. «داریوش» این دل گرفت عقل از تو و دیوانه کرد خون دل گر می خوری ، کامل بخور ، کمتر چرا؟