دل خوشم

دل خوشم

دل خوشم

(داریوش عبدالهی فرد)

نم نمک حس قشنگی آمد و خوب و خوشم
کم کمک با درد ها خو می کنم من دلخوشم
غصه ها ی بی شمار همدم شده با جان من
اشکِ غم ها می نماید خیس و تر شب بالشم
من طمع برگوشت کی بندم سویا طعمش نکوست
گر پیاز آید سر ِسفره ، همان را هم خوشم
روی زردم تا نبینی ، چهره سیلی می زنم
این همه غم را به رویی شاد و خندان می کِشم
چون که یک ايرانى ام عادت به غصّه کارم است
هر کجا لذت ببینم ، نفس خود را می کُشم
بسته ی شادی سهام مردم غرب است و من
بار رنج و زحمت و حسرت به پشتم می کِشم
سیل اشک سوگواران مایه ی آرامش است
دم به دم تبلیغ و فریاد است و من هم خامُشم
بهره ها برد اين زمانه از هُش و افكار من
گوئيا دنیا تصور مى کند من با هُشم