زندگى پر از بى او زيستن هاست

زندگى پر از بى او زيستن هاست

زندگى پر از بى او زيستن هاست

(داريوش عبدالهى فرد)
🍏🍏🍏🍏🍏

سن كه بالاتر مى رود ،مهارت بى او زيستن هايمان افزايش مى يابد
بى او و بى آن زيستن يك تجربه است كه زمان به ما مى آموزد
در كودكى وابستگى به يك اسباب بازى و يك عروسك به حدى است كه تحمل بى آن بودن غير ممكن مى نمايد،

اما زمان به ما مى آموزد كه بى مادر نيز مى توان زيست
مى توان عشق خود را از دست داد و دوباره زيست
مى توان هى عاطفه هاى داغون را سر پا نگه داشت.

دنيا آن قدر ما را به زمين مى كوبد كه سر پا ايستادن و ماندن را ياد بگيريم.
هيچ كس از زمين خوردن هاى عاطفى ايمن نيست .
و شايد سخت ترين كار براى انسان برخاستن از زمين خوردن هاى عاطفى است.

حس تعلق خاطر به يك انسان و شى و زمين و مال و احساس و امكان و شغل و مكان و زمان و جوانى و زيبايى و مو و شهر و كشور و …، همگى انگيزه هاى زندگى هستند كه در خطرند
و زمان آن ها را به تاراج مى برد .

مقاومت انسان براى حفظ حس و حال خوب پس از فقدان يك انسان يا يك شى و موقعيت ، يك مهارت آموختنى است كه طى زمان كسب مى شود
البته استعداد انسان ها براى كسب اين مهارت نيز متفاوت است و فقدان عاطفى كه با از دست دادن جبرى رابطه بين انسان ها در زمان حيات و يا با ممات انسان ها شكل مى گيرد، مشكل ترين مسئله در دوران زندگى انسان ها است.

عده اى زودتر خود را با اين مسئله وفق مى دهند و عده اى نمى توانند سازگار شوند و كارشان به افسردگى هاى طولانى مى كشد .

اما بدبخت ترين ها ، انسان هايى هستند كه از درك موقتى بودن داشته ها عاجزند وبا از دست دادن تعلقات مادى نيز خود را مى بازند.