شعر من گاه تلخ است

شعر من گاه تلخ است

شعر من گاه تلخ است
(از داريوش عبدالهى فرد)
٩٨/١٢/١٣

دوست دارم
هميشه سخنم شيرين باشد
اما
شعر من گاه تلخ است
دست خودم نيست!
☘️
واقعيت هاى دنيا هم
مثل احساس آدم ها
گاه شيرين و گاه ، تلخند
-مثل قهوه-
☘️
اما نوشيدن دارند!
☘️
و ما مى نوشيم
گاه با شكر،
گاه بى شكر ☘️
مى شود نوشيد …
“احساس آدم ها را مى گويم!” ☘️
گاهى شعر من شكر لازم دارد!
تلخ است
☘️
مثل بسيارى از واقعيت هاى دنيا… ☘️
نمى توان در هر حال گفت :
“حال همه ما خوب است”
چون تو باور نمى كنى!
و اعتمادت را براى هميشه
از دست مى دهى.
☘️
سرودن از حال خوب
نشاط مى خواهد “كه من فعلاً ندارم”! ☘️
اما …
هميشه مى خواهم
حال دل شما خوب باشد.
☘️
دنيا…
هميشه …
به روى يك پاشنه نمى چرخد
☘️
شايد روزى شد كه
فقط از شادى ها سرودم
☘️
و يك روز شد
كه پيروزى شادى ها را
در تمام دنيا
دست در دست هم
جشن گرفتيم!
☘️
مى دانم
يك روز حتماً …
همه شاد خواهيم بود!☘️