نسوزان خشک و تر با هم خدایا

نسوزان خشک و تر با هم خدایا

نسوزان خشک و تر با هم خدایا
سروده ی : داریوش عبدالهی فرد
۹۹/۱/۱
🌕
گذشته سال تلخ و تلخکامی
رسیده سال نیک و شادکامی
🌕
چه سالی بود این سالی که بگذشت
نباید یاد کرد ، از این نود هشت
🌕
خدایی که مرا آرام جانی
مشو راضی بمیرد یک جوانی
🌕
عزیزا پاس دار ، این مام میهن
جوان و پیر و کودک را کن ایمن
🌕
به این حد امتحان سخت و دشوار
نموده مردمان را سخت بیمار
🌕
ندارد خلق دیگر صبر ایوب
امید زندگی گردیده سرکوب
🌕
کمی آسان بکن ، این امتحان را
چه می خواهی تو از این نیمه جانها
🌕
چرا باید ز پای افتد پرستار
از آلامی که می آید زبیمار
🌕
اگر گویی خدایا در تو جودی است
تحمل در پزشکان تا حدودی است
🌕
طبیبان تا به کی باید بمیرند
که خلق مبتلا آرام گیرند؟
🌕
به این مردم بفهمان که بدانند
درون خانه های خود بمانند
🌕
ندارم انتظار از این عوامان
که گیرد کشور از این درد سامان
🌕
تو ای خالق که دانایی به هر کار
شفا ده جسم و جان خلق بیمار
🌕
پس از این حجم درد و بیقراری
کمی آرامشم ده ، ای تو باری
🌕
نسوزان خشک و تر باهم خدایا
رها کن خلق از این ماتم خدایا
🌕
رجا دارم که آرامش بیاید
از این اوضاع ناکامی بکاهد
🌕
رود ویروس سرگردان به کویش
رسد خلق جهان بر آرزویش
🌕
تمنای درونم هست هر روز
که این ملت شود ، هر روز بهروز
🌕
ز هر درد و بلا ، یابد رهایی
نماند هیچ جایی مبتلایی
🌕
جهان حالش شود بهتر ز دیروز
دلی هرگز نمیرد دیگر از سوز
🌕
بیاید روزگار غصه پایان
دل مردم شود از مهر شادان
🌕