همیشه می شود در بهار قدم زد

همیشه می شود در بهار قدم زد

همیشه می شود در بهار قدم زد
(از داریوش عبدالهی فرد)

نشستن روی یک صندلی خاص “در یک کافه”
دود کردن سیگار های پی در پی “با آه های بلند روشنفکرانه”
و گاه پیکی…
برای فرار از خویشتن
_گاهی لذت بخش است_
و برخی از این نوع “غم خوردن های با تصویر زیبا”
کیفور می شوند!

امّا… قدم زدن مکرر
در یک پیاده رو
در خیابانی خاص!

گوشه گرفتن ،
در یک پارک
له کردن برگ های پاییز
و گوش سپردن
به صدای خش خش برگ ها
…
گلوله برفی درست کردن و نزدن
…
نجواهای شبانه
گریه های آهسته و بی صدا
و حسرت
ویأس
…
بغل کردن زانوی غم
…
تماشای تکراری یک فیلم
گوش سپردن به صدای مکرر یک ترانه
باقی ماندن در یک تاریخ معین
در یک روز خاص
…
-هیچ کدام کار من نیست-
…
بیکار نیستم
و در گذشته
چیزی جا نگذاشته ام
…
درود بر زندگی پویا
زنده باد حال
برقرار باد آینده
پاینده باد روح پر نشاط
درود بر شادی و امید …
همیشه می شود در بهار قدم زد
حتی در تاریکی دل
و در اوج غصه
می توان از ته دل خندید
می شود قهقهه سر داد
و با گیتار …
آهنگ های شاد زد