هوا در افق ديد من صاف است

هوا در افق ديد من صاف است

داریوش عبدالهی فرد

هوا در افق ديد من صاف است
زياد نه …
فقط اندكى آن طرفتر،
هنوز بچه ها
آب بازى را دوست دارند
و بزرگتر هايى هم هستند
كه تاب بازى مى كنند
ابرها هستند
ولى هنوز
آسمان را كه
در پشت ابرها مى نگرى
آبى است
و خورشيد با ابهت مى تابد
و مهتاب
شعر هاى عاشقانه را
به ياد مى آورد
و دشت هاى پر گل را
مى توان به تماشا نشست
مى توان در كنار چشمه
با جرعه ای آب
خنك شد و
به صداى آب اندیشید
و خستگى راه دراز را
از تن در آورد.
نسيم مى وزد
هنوز هم رنگ بهار را
مى توان در پشت چپر ها ديد
عشق را مى توان ديد كه زنده است
و به دختر همسايه دزدكى گل مى دهد
هنوز هم هستند
باغبان هايى كه گل مى كارند
و نشاط درو مى كنند
و بازهم گل ها شكوفه مى دهند
حصار لب باغ خوشبختى
از حصير است
مى توان حصار ها را برداشت
و در هر دو سمت چپر ها رقصيد
شادى هاى بى دغدغه
وجود دارند
وفاصله ها دروغند
من هنوز اميدوارم
…
خسته ام
اما مى شود رسيد
دور نیست
بايد اندكى بياسايم!