پیام ِدوستی

پیام ِدوستی

پیام ِدوستی

(از استاد مسعود عالم پور رجبى)
و پاسخ به ايشان “نسيم مهربانى”
(توسط داريوش عبدالهى فرد)

چه خوش باشد زیاران یاد کردن =
دلی را با پیامی شاد کردن

ملال از خاطری محزون زدودن =
دلی را از غمی آزاد کردن

به اعجاز ِنگاه ِمهر جوئی =
دلی ویرانه را آباد کردن

اساس ِدشمنی ها را شکستن =
بنای دوستی بنیاد کردن

به لطف ِچشمه ساران ِمحبت =
ز ِالفت گلشنی ایجاد کردن

نسیم ِمهربانی را دمیدن =
غبار کینه را بر باد کردن

به کسب علم و دانش دل سپردن =
زمانی خدمت استاد کردن

دل گمگشته را با نور دانش =
به راه معرفت ارشاد کردن

سخن های دل درد آشنا را =
گهی آهسته گه فریاد کردن

چو « مسعود » آرزوها ی نهان را =
به شکل ِیک غزل ایراد كردن
.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
.
. . “نسيم مهربانى”
(از داريوش عبدالهى فرد)

تشكّر ، زين كه از من ياد شد دوست =
دل من با پيامت شاد شد دوست

ملال از خاطر محزون زدودى =
دلم از هر چه غم آزاد شد دوست

به اعجاز نگاه مهر جويت =
دل ويرانه ام آباد شد دوست

بناى دشمنى در هم شكستى =
اساس دوستى بنياد شد دوست

به لطف ِچشمه ساران ِمحبت =
ز ِالفت گلشنی ایجاد شد دوست

نسیم ِمهربانی را دمیدى =
غبار کینه ها بر باد شد دوست

طريق علم و دانش را نمودى =
زمانِ خدمت استاد شد دوست

دل گمگشته ام با نور دانش =
به راه معرفت ارشاد شد دوست

سخن های دل درد آشنا يت =
گهی آهسته گه فریاد شد دوست

براى “داريوش” آمال پنهان =
به شکل ِیک غزل ایراد شد دوست