جانان من

جانان من

(سروده ی داریوش عبدالهی فرد)
🍏
کی تنگ گردد این دلم ، وقتی که در جان منی
حرص جهان را کی خورم ، گر چون تویی آن منی
🍏
هستی تو در آغوش من ، با من بمان آرام جان
باشی ، چه حاجت بر جهان ، لازم نباشد آسمان
🍏
پنهان مکن حس مرا ، فریاد کن این ماجرا
ساز دلم را کوک کن ، شعری پر از شادی سرا
🍏
چنگی بزن بر سیم دل ، تا شور نو برپا کنم
بنواز تار عشق را، تا در جهان غوغا کنم
🍏
آهنگ دل خوش می شود ، با نغمه ی جانسوز تو
تا اوج هستی می رسم ، با شعله ی پر سوز تو
🍏
آن دم که هم رازت شدم، دیدم تو را من در اَبد
همسان شد آنگه در زمین ، دیگر مرا هر نیک و بد
🍏
دعوت شدم در جان تو ، یکسان شدم با آن تو
گفتی بمان در جان من ، ماندم به آن پیمان تو
🍏
جانان جان من شدی ، جان ذوب شد در خواهشت
ای جان جانانم ، که ای ، آرامم اندر آغشت
🍏
دل بیقرارت گر شود ، حاصل شود آرامشم
دیوانه گر گردد دلم ، با یک اشاره خامشم
🍏
دور از تو کی ممکن شود ، در روح و در جسم منی
گم کی کنم دیگر تو را، خود پرده ی چشم منی
🍏
پیدایی اندر چشم من ، در هر زمان و هر مکان
با تودگر بی خواهشم ، پیوسته و هر لحظه آن
🍏