قدر محبت های غیر تاجرانه را بدانیم!

قدر محبت های غیر تاجرانه را بدانیم!

قدر محبت های غیر تاجرانه را بدانیم!

(از داریوش عبدالهی فرد)
اندکی تامل کنیم
به کجا می رویم با این عجله؟
در جستجوی چیستیم؟
هیچ چیز به اندازه تبادل محبت بی ریادر این دنیا ارزشمند نیست.
گمشده بشر همین است.
گمشده بشر همین است!
همین را دریابیم.
وقتی راه و مسیر اشتباه باشد
هر قدر تند تر بدویم
بیشتر و بیشتر از مقصد دور می شویم.
گاهی بهتر است بایستیم
و نقشه زندگی و جهت و راه و مقصدمان را کنترل کنیم
بیاییم و اندکی بیاندیشیم که دنبال چه چیزی می دویم؟
خواسته هایمان را مرور کنیم
و مجددا راه بیفتیم
اما جهت راه مهم ترین است
«جهت» مهم تر از «سرعت» است
باید بدانیم به کدام سو در حرکتیم؟
گاهی بهتر است در مسیر زندگی
اولین و وفادار ترین همراهانمان را نیز دریابیم. “پدر و مادرمان را می گویم.”
اگر هنوز هستند بیشتر باهم باشیم
نمی دانیم تا کی با ما خواهند بود
اگر هنوز هستند قدر این لحظه ها را بدانیم
وبیشتر با آن ها باشیم
نمی دانیم این نعمت های الهی
تا کی پایدار خواهند بود
در چهره شان که کم کم چروک می خورد
گاهی خیره شویم
این چروک ها از غصه هاییست
که برای ما خورده اند
در موهایشان که روز به روز سپیدتر می شوند بنگریم
هنوز هم از استرسی که برای شاد تر دیدن ما هااست رنگ می بازند
گاهی که که کم حوصله و بهانه گیر می شوند
به یاد بیاوریم که بارها بر سرشان فریاد کشیده ایم و حتی بد و بیراه گفته ایم و آن ها در آغوشمان کشیده و فقط تسلّی مان داده اند
گاهی فرصت باهم بودن را از دست ندهیم
بیشتر وقت بگذاریم
به چیزی که حسرتش را خواهیم خورد
بیشتر وقت بگذاریم…
آن ها ماندنی نیستند
آن ها سفیر مهربانی برای دنیای ما هستند
و کوچشان نزدیک است
اندکی فرصت باهم بودن را
فدای هیچ ها و پوچ ها نکنیم
مهربانی را جز در آغوش بی منت آن ها
نمی توان بی اجر و مزد پیدا کرد
جز احساساتی که با آن ها رد و بدل می شود
همه چیز در این دنیا معامله است
قدر محبت های غیر تاجرانه را بدانیم
درد پیری و تنهایی آزارش قابل تحمل است
اما درد نفهمیدن درد است که می کشد انسان را!
گاهی بیشتر احوال پرس هم باشیم
گاهی که در روزمرگی سخت در گیریم
حال همدیگر را بپرسیم
همیشه می توان با احوالپرسی از آن ها انرژی گرفت
باور کنید حتی آه و ناله آنها هم به ما انرژی می دهد
صدای آن ها را قبل از این که قابل شنیدن نباشد بیشتر بشنویم
اگر گوششان نمی شنود
و اگر شب ها بی خوابی می کشند
با همان گوش ها گریه های گرسنگی و بیماری ما را شنیده اند و تا صبح‌ بیداری کشیده اند تا ما راحت تر بخوابیم
اگر چشمشان کم سو شده است
با همان چشمانشان مراقب ما بوده اند
اگر در دستانشان