پی آر پی PRP (پلاسمای غنی از پلاکت جدا شده از خون به مفصل)

پی‌ آر‌ پی شامل گرفتن خون بیمار و پردازش خون با کمک کیت مخصوص و سانتریفوژ کردن به طریقی است که بتوان پلاسمای غنی از پلاکت را از سایر اجزای خون جدا کرد و به داخل مفاصل یا تاندون‌ها و سایر بافت‌های نرم تزریق کرد.

همانطور که می دانیم پلاکت‌ها اجسام کوچکی هستند که از قطعه قطعه شدن سیتوپلاسم سلول‌های بزرگی به نام مگاکاریوسیت در مغز استخوان حاصل می‌شوند و به هیچ رده سلولی دیگری تمایز نمی‌یابند.
پلاکت‌ها از این لحاظ که فاقد هسته هستند، جزء تشکیلات غیرسلولی به حساب می‌آیند و سلول نامیده نمی‌شوند، بنابراین نمی‌توانند سلول‌های بنیادی محسوب شوند. ترشح فاکتورهای رشد توسط پلاکت‌ها سبب می‌شود که سلول‌های بنیادی موجود در ناحیه آسیب دیده با تزریق PRP از حالت غیرفعال به حالت فعال درآیند.

پلاسمای غنی از پلاکت PRP فرآورده‌ای بیولوژیک است که با استفاده ازفاکتورهای رشد موجود در پلاکت، می‌تواند تاحدودی به ترمیم سریع‌تر زخم‌ها و آسیب‌های خفیف نسج نرمی و رباط‌ها کمک بکند و در مورد آرتروز مفصلی این روش با بهره‌گیری از فاکتورهای ترمیمی موجود در پلاکت خون بیمار می‌تواند سبب کاهش خشکی مفصل، بهبود درد و افزایش موقت کیفیت زندگی مبتلایان به آرتروز متوسط زانو شود. این اثرات در کوتاه مدت می‌تواند باعث کاهش درد بیمار گردد و این اثر ضد درد در صورت موفقیت فقط چند ماه دوام دارد.