انسان 

انسان

داریوش عبدالهی فرد

انسان موجودي
بالفطره مهربان است
مي بخشد
ايثار مي كند
همنوع خويش را
دوست دارد
عاشق خدمت است
و اتفاق و اجتماع.
با مهربانى ياد مى دهد
و ياد مى گيرد
دوست مى دارد
و دوست داشته مى شود
ولي انسان ها
زود دلگير مي شوند
و در دام روزمرگي
و كسالت آن مي افتند
انسان ها ضعيف ترند
هستند انسان هايي
كه مقاومترند
اما همه آستانه اي دارند
و همه شكننده اند
انسان ها را
وقتي
خيلي كسل مي شوند
دريابيم
فرزند زمين و آسمان هم
وارث مادر و پدر خويش است
ومقاوم تر از دريا و كوه نيست
وقتي خسته و كسل
از روزمرگى است
گاهي هيچ نمي فهمد
كه در دور و برش چه مي گذرد!
بياييم …
هميشه خود و ديگران را تازه كنيم
همديگر را خسته نكنيم
برقصيم و شادى بكنيم
و براى هم
آرزوى خوشى و خوشبختى بنماييم
هميشه نو بشويم
مهربان بمانيم
وهمديگر را
با حركات و حرف هاى زيبا
شاد بكنيم !
و به دل هاي هم ديگر
احترام بگذاريم !
و مواظب مهربانان روزگارمان باشیم!
آسمان، دریا، کوه، رود، زمین
و انسان را دریابیم..