آسمان 

آسمان

(داریوش عبدالهی فرد)
آسمان مهربان است و بخشنده
نور مي بخشد و باران
منشاء مهر است و رحمت
مي بارد و انسان را با نشاط مي كند
مي بارد و زمان را تازه مي كند
مي بارد و زمين را زنده مي كند
وطبيعت را زيبا
و رود را خروشان
و دريا را پر آب،
و كوهستان و دشت
و تپه و مرتع
و گياه و درخت را
با طراوت!
ابرهاي سياه كه به هم مي رسند
آسمان هم دلش مي گيرد!
و ارتباط بين آسمان و زمين قطع مي شود.
آن گاه…
آسمان غرّه مي كند
و رعد مي زند
و مي سوزاند…
و نمي فهمد چوپاني را
كه بي هوا در كوه
گوسفندانش را به چرا برده است!