باز هم دنیا را زیباتر خواهم ساخت

باز هم دنیا را زیباتر خواهم ساخت

(داریوش عبدالهی فرد)

فردا مال من است
فردا مال تو است
فردا مال ما است

حتی اگر آخرین روز عمرم باشد
باز هم مهر خواهم ورزید

و از عشق خواهم گفت
و از طراوت
و ازجوانی…

ونشاط را خواهم گستراند

باز هم گل خواهم کاشت

باز دست نوازشم را
بر گیسوی کودک امروز
و مرد و زن فردا
خواهم کشید

اگر بدانم فردا دیگر نیستم
باز هم به ترانه ی حیات
گوش جان خواهم سپرد

و شعر خواهم گفت

و سرود زندگی سر خواهم داد

باز هم خسته دلان را
آرام خواهم کرد

فردا مال ما است
فردا مال فرزندان ما است

فردا مال سرزمین ما
و جهان ما
و کهکشان ما است

فردا بسیار زیبا است
حتی اگر من نباشم!

فردا امتداد زمان ما است
و امتداد عشق
و راهی به سوی ابدیت پایدار ما!

من مسافرم
اما بعد از این گذر
رد پایی
از عشق
به سوی ابدیت
بر جای خواهم نهاد

اگر غصه ها بسیارند
و زمان سرد است
و روح من آزرده …

و‌اگر نامردمی بسیار شده
و نامردمان را شرم نیست

و اگر ناتوان از
گلستان کردن دنیا هستم

امروز می توانم دانه ای بیفشانم
که گلی خوشبو از آن بروید
و عطری شامه نواز بپراکند!

حتی اگر مشامم
از چشیدن آن عطر محروم باشد

باز هم دنیا را تا هست
بعد از خود …
زیباتر خواهم خواست!