سحر

سحر

(سروده ی:داریوش عبدالهی فرد)

از “بطن شام تار” ، یقیناً سحر شود
جانم بدون ظلمت شب کی سحر شود

این آب جویبار ، پر از لای و گل شده است
هر وقت جویبار، به دریا برسد، پاک تر شود

صبح و ظلام گرچه رقیبند و دشمنند
وقتی که صبح دم برسد ، ظلم سر شود

صبح است نور مهر به ما می کند سلام
بر دوست، مهرِدوست ،کنون بیشتر شود

هدهد همیشه حامل اخبار خوب بود
دارم امید باز ، که او خوش خبر شود

دیدم سرود بر سر یک شاخسار گل
این درد رفتنی است اَلَم مختصر شود

یک لحظه می رسد به یقین لطف کردگار
این درد بی ثمر ، همه غصه بسر شود

با شعر «داریوش» بهاران رسیده است
آید بهار شاد ، و این خاک زر شود